Skolnity zamieszkują ….. alpaki i osiołek.
Alpaki Kenzo i Lewis oraz Osiołek Serwacy czekają na Was na łące przy górnej stacji naszej kolei krzesełkowej. Można je odwiedzić latem i zimą, ponieważ znakomicie znoszą niskie temperatury. Zwierzęta te są bardzo towarzyskie i inteligentne. W sezonie letnim towarzyszą im owieczki. Wszystkie nasze zwierzaki kochają dzieci. W imieniu wesołej ekipy: zapraszamy!
Cześć, jestem Serwacy! Mieszkam na Skolnitym od stycznia 2021 roku, mam podobno 15lat, ale nigdy nie odprawiałem urodzin więc nikt nie ma pewności.
Pracowałem kiedyś w cyrku, umiem różne sztuczki, ale nie pamiętam już komend. Mieszkałem też w szopce bożonarodzeniowej i w kilku gospodarstwach. Teraz mieszkam na dachu Wisły i nie narzekam. Trawa bardzo mi smakuje, mam sporo miejsca do turlania i mam sympatycznych sąsiadów. Na początku ciężko było nam się dogadać, oni śmiali się ze mnie, że jestem uparty, ja nie mogłem pojąć dlaczego mają takie długie szyje?! Na szczęście znaleźliśmy nić porozumienia i coraz lepiej się dogadujemy.
Alpaki należą do rodziny wielbłądowatych i pochodzą z Ameryki Południowej. Alpaka to zwierzę udomowione, przypominające lamę, a trochu i naszą, rodzimą owcę. Hodowane są głównie ze względu na swoje luksusowe runo – o wiele cieplejsze i przyjemniejsze w dotyku, niż owcze. Fascynują swoim uroczym wyglądem, inteligencją oraz spokojnym usposobieniem, co zadecydowało o ich sprowadzeniu do Europy. Alpaki nie występują w formie dzikiej. Są hodowane na zboczach Andów w Ekwadorze, Boliwii, Peru i Chile na wysokościach od 4000–4700 m n.p.m. i…. na wierchu Skolnity – 762 m n.p.m.
Dorosłe osobniki osiągają prawie metr wysokości oraz ważą od 50 do 80 kg. Według obserwacji szacuje się, że żyją około 20 lat. Zwierzaki nie mają zębów siecznych, rogów, pazurów ani kopyt. Alpaki nie są zwierzętami wymagającymi. Ich higiena jest łatwa do utrzymania, zostawiają odchody tylko w kilku miejscach w swojej zagrodzie. Żywią się nawet niskiej jakości trawą lub sianem (co więcej: pasza nie może być zbyt bogata w proteiny, bo to alpakom szkodzi), dlatego PRZESTRZEGAMY PRZED DOKARMIANIEM ALPAK!
Nie wolno hodować alpak pojedynczo, są stworzone do życia z innymi alpakami. Nawet najlepszy kontakt z człowiekiem nie zastąpi alpace towarzystwa innego osobnika swojego gatunku. Bardzo lubią ludzi, lubią biegać za swoimi właścicielami, skubać w ich towarzystwie trawę, cieszą się, gdy są przez nich wołane, jednak bywają płochliwe i ostrożne, dlatego potrzeba dobrej ręki by nauczyć je życia z człowiekiem. Czasami plują – ale głównie wtedy, gdy czują się zagrożone lub dla zabawy jak to ma w zwyczaju mieszkający na Skolnitym, Kenzo.
Głównym atutem tych czarujących czworonogów są niesamowite ślepia, człowiek ma wrażenie, że alpaka naprawdę słucha i rozumie, co się do niej mówi. Ze swoim hodowcą tworzy niesamowitą więź, długo wytrzymuje też spojrzenie prosto w oczy, co potęguje wrażenie, że jest wyjątkowo rozumna. Kenzo i Lewis w bardzo krótkim czasie przywiązali się do swoich opiekunów, reagują na ich głosy, rozpoznają ich samochody i od razu przeszukują kieszenie w poszukiwaniu łakoci. Licznych fanów urzekają głównie swoim zabawnym charakterem, a ich ciekawskie pyski wywołują uśmiech na twarzy każdego. Nasze alpaki prześmiesznie się „myją”, brykając po zagrodzie, a w ferworze zabawy zdarza im się podskakiwać, odbijając się od ziemi jednocześnie wszystkimi czterema nogami.
Osioł należy do rodziny koniowatych. Charakteryzuje się dużą głową, długimi uszami, cienkim ogonem z kitą na końcu, małymi wymaganiami pokarmowymi i odpornością na brak wody.
Osioł został udomowiony przez człowieka wcześniej niż koń. Pierwsze informacje dotyczące udomowienia pochodzą z Doliny Nilu z ok. 4000 p.n.e. czyli 6 tys. lat temu. Na tych terenach występowały obydwa żyjące do dzisiaj podgatunki osła afrykańskiego. Przypuszcza się, że z ich krzyżówek powstał osioł domowy.
Osły wykorzystuje się najczęściej jako zwierzęta juczne, rzadziej jako wierzchowe lub pociągowe. Często są trzymane w ogrodach zoologicznych. Wyhodowano wiele ras, różniących się ubarwieniem, wielkością i temperamentem.
Onoterapia – odmiana hipoterapii lub samodzielna dyscyplina z dziedziny zooterapii. Zwierzęciem, które wykorzystuje się w onoterapii jest osioł. Onoterapia zalecana jest dla osób z wielorakimi zaburzeniami i uszkodzeniami.